Open brief aan alle inwoners van onze stad

Beste Aalstenaars,

We hebben enkele bewogen politieke weken achter de rug. De onderhandelingen van het financieel meerjarenplan 2020-2025 zorgden voor grote spanningen binnen de CD&V en dus ook binnen de meerderheid. Twee raadsleden hebben ondertussen de CD&V verlaten. Aangezien schepen Ilse Uyttersprot weigerde om tot een overeenkomst te komen en haar fractie tegen het meerjarenplan stemde, zijn haar bevoegdheden verdeeld over de andere leden van het college.

We zijn er ons heel goed van bewust dat niemand een boodschap heeft aan politieke ruzies en dat er de voorbije weken geen fraai verhaal getoond is. Bij een vriendschapbreuk, bij een huwelijksbreuk, bij een zakelijke breuk,.... zijn er steeds alleen maar verliezers. In de politiek is dat niet anders.

Hoe is dit zover kunnen komen? Voor ons betekent besturen met een coalitie van verschillende partijen dat iedereen wel eens water in de wijn moet kunnen doen. Elk akkoord heeft voor- en nadelen. Wie krijgt, moet ook kunnen geven. Helaas moeten we vaststellen dat Ilse Uyttersprot en de Aalsterse CD&V een akkoord als een soort menukaart zien, waar ze enkel de lekkere dingen kunnen uit selecteren. Hoe de zaken dan geregeld of gefinancierd moeten worden, is voor de Aalsterse CD&V steeds het probleem van de burgemeester en van de andere partijen.

Na de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober 2018 werd er tussen N-VA, CD&V en Open Vld onderhandeld over een bestuursakkoord. Dat verliep niet vlot. Het kwam dan al tot een moment waarop de CD&V niet meer werd uitgenodigd omwille van hun onredelijke houding aan de onderhandelingstafel. Na vele gesprekken werd toch een akkoord bereikt. We hoopten dat de sfeer zou verbeteren, maar helaas is dat te optimistisch gebleken.

De Aalsterse CD&V zat in de meerderheid maar gedroeg zich als oppositie. Altijd weer stelde men zich stroef op. Het gaat daarbij niet over het feit dat iemand hard vecht voor een bepaald dossier. Dat is logisch. De fundamentele vraag is met welke bedoeling je aan tafel zit. Probeer je met een hele ploeg de stad goed te besturen? Of zit je aan tafel met de strategie om de ploeg te doen mislukken, waarbij je hoopt voordeel te halen uit een conflict? Altijd weer zocht de Aalsterse CD&V uitvluchten om zich aan het gegeven woord en de gemaakte afspraken te kunnen onttrekken. We kunnen talloze voorbeelden geven.

- Na het afsluiten van de onderhandelingen over een bestuursakkoord en de verdeling van de bevoegdheden meldde CD&V-fractieleider Eddy Couckuyt dat hij het akkoord niet zou ondertekenen. Dit is wel de man die zich nu op het bestuursakkoord beroept om ons de les te spellen.

- Het voorbije jaar hebben we moeten vaststellen dat sommige CD&V-gemeenteraadsleden, ondanks lange onderhandelingen en een bereikt akkoord, zich dan toch onthielden bij de stemming over belangrijke dossiers. Altijd wil men de luxe hebben om zelf vrij te kunnen stemmen, terwijl men van de anderen wel loyaliteit verwacht.

- Het financieel meerjarenplan werd wekenlang door schepen Katrien Beulens namens de CD&V onderhandeld. Daarbij haalde ze veel punten binnen die voor haar toenmalige partij belangrijk waren, bv. rond het zwembad, de pastorieën, jeugdopbouwwerk, klimaat, kinderopvang,...  Toen de onderhandelingen afgerond waren, werd schepen Katrien Beulens en gemeenteraadslid Silke Van Vaerenbergh door de Aalsterse CD&V onder druk gezet om toch tegen het bereikte akkoord te stemmen.

- We moesten bovendien vaststellen dat er aan de bevolking voortdurend halve waarheden en hele leugens werden verteld. In die verhalen was de CD&V altijd de goede en de N-VA en Open Vld altijd de slechte. Voor een deel is dit het politieke spel, maar een klein beetje collegialiteit is wel nodig om de ploeg te laten draaien.

Het voorbije jaar kregen N-VA en Open Vld telkens de keuze tussen ofwel toegeven aan soms onredelijke eisen, ofwel het conflict aangaan. De Aalsterse CD&V gokte daarbij dat N-VA en Open Vld nooit voor het conflict zouden kiezen. Het horrorscenario van een altijd ruziemakende coalitie hadden we immers al eens gehad… onder het burgemeesterschap van Ilse Uyttersprot (2006-2012). Toen was er wekelijks een fiks ruziespektakel op het college en meermaals ook op de gemeenteraad. Waar bleef toen burgemeester Ilse Uyttersprot als verbindende figuur? Waar bleef toen burgemeester Ilse Uyttersprot als coach van de ploeg? De gevolgen waren toen navenant. De ontwikkeling van onze  stad die toen in de steigers stond, viel volledig stil.

De Aalsterse CD&V heeft een stevige traditie van conflicten opgebouwd. In de bestuursperiode 2006-2012 maakte de partij ruzie met sp.a en Open Vld. In de bestuursperiode 2012-2018 waren de botsingen tussen Ilse Uyttersprot en Ann Van de Steen (Lijst A) legendarisch. Nu is er ruzie met N-VA en Vld. De kers op de taart is het intern conflict waarbij twee mandatarissen de partij verlieten alvorens ze zelf aan kant werden gezet. Als je ruzie hebt met iedereen, ligt het misschien niet aan de anderen.

De belangrijkste fout die we als N-VA en Open Vld de voorbije maanden wellicht gemaakt hebben, is dat we te lang het conflict hebben vermeden. Daardoor is de Aalsterse CD&V overmoedig geworden. Bij de onderhandelingen over het financieel meerjarenplan 2020-2025 werd het breekpunt echter bereikt. Iedereen weet dat er maar ruimte is voor nieuwe projecten wanneer er elders bespaard wordt. Elke schepen moet zijn of haar ambities bijstellen en dat is voor niemand een leuke oefening. Uiteindelijk was elk lid van het college bereid om inspanningen te leveren, op één schepen na: Ilse Uyttersprot eiste zelfs nog meer middelen, bovenop het al goedgekeurde nieuwe zwembaddossier en andere investeringen in de sport. Naar de buitenwereld verspreidde ze doelbewust onjuiste berichten over zeer drastische besparingen bij jeugd, cultuur en sport waardoor veel mensen op het verkeerde been werden gezet. Toen we ten gevolge van haar deloyale houding haar bevoegdheden afnamen, sprak ze van een ‘politieke cadeau’ die haar zou toelaten zich nog scherper te profileren.

Er is meermaals door N-VA en Open Vld gewaarschuwd dat deze obstructiepolitiek fout zou aflopen. Ook binnen de CD&V hebben Katrien Beulens en Silke Van Vaerenbergh gewaarschuwd voor het risico van deze strategie van de confrontatie. Hun mening werd weggewuifd. De kruik gaat echter zo lang te water tot ze barst. Het is erg jammer dat er daarbij mensen worden meegesleurd als slachtoffer, maar die verantwoordelijkheid kan niet bij ons gelegd worden.

Aangezien Ilse Uyttersprot tegen het financieel meerjarenplan stemde, kan ze nu natuurlijk niet weer aanschuiven om de plannen uit te voeren en de centen uit te geven. Als ze zonder bevoegdheden in het college wil blijven zitten, dan is dat enkel en alleen haar beslissing. De wetgeving maakt het helaas bijna onmogelijk om een schepen te ontslaan.

In elk geval is de slachtofferrol die Ilse Uyttersprot zich nu aanmeet, bijzonder ongepast. Ze is geen slachtoffer. Ze heeft willen pokeren. Ze heeft zwaar gegokt… en verloren. De tekenfilmpjes van Calimero, het zwarte kuiken dat zich altijd benadeeld voelt, stammen ondertussen al uit de jaren 1970. Dat is zo passé…

Van enige onbestuurbaarheid of andere verzinsels is geen sprake. De waarnemend gouverneur van Oost-Vlaanderen stelde duidelijk: “Er is een meerderheid gevonden voor de meerjarenplanning, het stadsbestuur neemt beslissingen, het bestuur en de werking van de stad komen niet in het gedrang.”  Het is nu tijd om de bladzijde om te slaan. De 22 verkozenen van de meerderheid willen met positieve energie verder werken in het belang van de stad en haar inwoners. Voor 2020 en de volgende jaren wensen we iedereen veel heldere inzichten, gezond verstand, goede wil en liefde voor onze stad.