De politiek situatie in Aalst

extra_december_2019.jpg

Tekst en uitleg in 10 vragen en antwoorden

1. WAT IS NU DE STAND VAN ZAKEN ?
We hebben bewogen politieke weken achter de rug. De onderhandelingen van het financieel meerjarenplan, dat de krijtlijnen vastlegt voor de periode 2020-2025, zorgde voor grote spanningen binnen de CD&V. Degenen die loyaal wilden meewerken (schepen Katrien Beulens e.a.) stonden tegenover degenen die vanuit de meerderheid oppositie wilden voeren (Ilse Uyttersprot e.a.). De CD&V is ondertussen gesplitst. Het financieel meerjarenplan werd op de gemeenteraad door een comfortabele meerderheid (23 tegen 17) goedgekeurd. Aangezien Ilse Uyttersprot tegen het meerjarenplan stemde, maar toch geen ontslag wil nemen, zijn haar bevoegdheden verdeeld over de andere leden van het college.

2. TIJDENS DE VORIGE LEGISLATUUR HEBBEN JULLIE TOCH GOED SAMENGEWERKT ?
Dat klopt. We hebben samen een nieuwe wind door Aalst laten waaien. Het was in de vorige legislatuur ook niet elke dag rozengeur en maneschijn – toen lag Ilse Uyttersprot vooral met Ann Van de Steen overhoop – maar globaal gezien hebben we goed samengewerkt en is er heel wat gerealiseerd: een nieuw administratief centrum, de opening van Schotte, Cinema, Utopia … Samen konden we pluimen op onze hoed steken.

3. WAT IS ER DAN VERANDERD ?
Het lijkt erop dat de CD&V de resultaten van de gemeenteraadsverkiezingen zeer moeilijk heeft kunnen verteren. De kiezer heeft N-VA met winst beloond, terwijl de CD&V een verlies van twee gemeenteraadszetels en een schepenzetel moest incasseren. Er zijn veel redenen te bedenken waarom dit het resultaat was en waarom een groot deel van de Aalsterse CD&V daarna in een kramp geschoten is. Men wilde ‘zich niet meer laten doen’ en ‘zich meer laten gelden’. Zo
gleden we snel af naar een situatie waarbij de CD&V eigenlijk vanuit de meerderheid oppositie wilde gaan voeren. Dat gaat natuurlijk niet.

4. WAAROM IS N-VA DAN TOCH MET CD&V IN ZEE GEGAAN ?
Bij de onderhandelingen over een nieuw bestuursakkoord voelden we dat de houding van de CD&V aan het verstarren was. We gingen ervan uit dat het verwerkingsproces van het slechte verkiezings resultaat misschien een paar maanden zou duren, maar dat we daarna weer goed zouden kunnen samenwerken. Dat was in het verleden nog gebeurd. Er waren trouwens mathematisch niet al te veel alternatieven.

5. HOE VERLIEP HET EERSTE JAAR VAN DE SAMENWERKING VAN DE HUIDIGE LEGISLATUUR ?
We zijn de voorbije maanden eigenlijk van incident naar incident gesukkeld. Daarbij kregen NVA en Open VLD voortdurend het mes op de keel gezet. We kregen telkens de keuze tussen ofwel toegeven aan soms onredelijke eisen, ofwel het conflict aangaan. Een deel van de CD&V dacht dat daarbij nogal overmoedig dat ze niet kon verliezen: ofwel kregen ze hun zin, ofwel kwam er een conflict waarbij ze zich konden profileren, wat hun strategie was.

6. WAAROVER GING HET CONFLICT DAN?
Over duizend-en-één dossiers: over budgetten, over concessies, over afspraken met sportclubs … en na een tijdje zelfs over absurde dossiers als een hek rond een voetbalterrein of de plaatsing van een broodautomaat. Daarbij werd het SportAG – een autonoom gemeentebedrijf waarvan Ilse Uyttersprot voorzitter is – gemobiliseerd tegen de stad. Er was geen enkele bereidheid om de uitgaven van het SportAG onder controle te houden. Voor mevrouw Uyttersprot was het bestuursakkoord een soort menukaart waaruit ze leuke dingen kon selecteren. Hoe dat allemaal geregeld of betaald moest worden, was niet haar probleem, maar dat van de N-VA en Open VLD. We moesten bovendien vaststellen dat er aan de bevolking voortdurend halve waarheden en hele leugens werden verteld. In die verhalen was de CD&V altijd de goede en de N-VA altijd de slechte. Voor een stuk is dit het politieke spel, maar zo nu en dan eens een klein beetje
collegialiteit is wel nodig om de ploeg te laten draaien.

7. WAAROM HEEFT DIT DAN EEN JAAR LANG KUNNEN DUREN ?
Het is zoals in elk ander conflict tussen mensen. N-VA en Open VLD wilden geen ruzie. We hebben misschien te lang het open conflict vermeden in de hoop dat het wel zou overwaaien. Bij de onderhandelingen over het Financieel Meerjarenplan 2020-2025 werd het breekpunt echter bereikt. Onze schepen van financiën Matthias De Ridder heeft altijd de lijn aangehouden dat er maar ruimte was voor nieuwe projecten wanneer er elders bespaard werd. Dat betekende dat elke schepen zijn of haar ambities moest bijstellen en op zoek moest gaan naar besparingen. Dat is voor niemand een leuke oefening. Uiteindelijk was elk lid van het college wel bereid om inspanningen te leveren, op één schepen na: Ilse Uyttersprot eiste zelfs voortdurend aanzienlijke budgetverhogingen voor haar bevoegdheden. Bovenop het al goedgekeurde zwembaddossier en andere investeringen in sport moest er nog een nieuw jeugdhuis komen, én een indoor skatepark, én honderdduizenden niet gespecifieerde euro’s voor de werking van de jongerenadviesraad Vonk enz. ... Meer nog: de voorstellen tot besparing van haar eigen diensten werden door mevrouw Uyttersprot achtergehouden. Naar de buitenwereld verspreidde ze het fake news over zeer drastische besparingen bij jeugd, cultuur en sport, waardoor veel mensen op het verkeerde been werden gezet.

8. KON ER NIET GEPRAAT WORDEN? MOESTEN BEIDE PARTIJEN GEEN WATER BIJ DE WIJN DOEN ?
Er is veel gepraat, maar het bleef helaas altijd een dovemansgesprek. Het gaat niet over het feit dat iemand hard vecht voor een bepaald dossier. Het probleem is veel fundamenteler: het gaat om de vraag met welke bedoeling je aan tafel zit. Probeer je met een hele ploeg de stad goed te besturen, wat altijd een verhaal is van geven en nemen? Of zit je aan tafel met de hardnekkig overtuiging dat je winst kan halen uit het mislukken van de ploeg, waarbij je dus zoveel mogelijk tracht te saboteren en je enkel de voordelen, maar niet de nadelen van de samenwerking wil? Ook met moeilijke mensen kan je een akkoord bereiken. Met moeilijke mensen van slechte wil is een duurzaam akkoord echter niet mogelijk. Wanneer er in een groep van negen mensen eentje is die overhoop ligt met alle anderen, ligt het probleem niet noodzakelijk bij de acht anderen.

9. WAS DE CD&V EENSGEZIND?
Neen. Iemand als schepen Katrien Beulens heeft zich het voorbije jaar altijd constructief en loyaal opgesteld. Het is echter duidelijk dat mevrouw Uyttersprot voor haar confrontatiestrategie de steun kreeg van de grote meerderheid van haar partij en haar fractie. Twee van de huidige CD&V-gemeenteraadsleden (dhr. Couckuyt en mevr. Gees) staan wel voortdurend met het bestuursakkoord te zwaaien, maar hebben het zelf nooit willen ondertekenen. Het voorbije jaar hebben CD&V-gemeenteraadsleden in verschillende dossiers bij stemmingen een onthouding laten noteren. Men dacht de luxe te hebben om zelf altijd vrij te kunnen stemmen, terwijl men tegelijk van de gemeenteraadsleden van N-VA en Open VLD wel verwachtte dat die de CD&V-dossiers steunden. In november bleef de CD&V onaangekondigd weg van de gemeenteraad, waardoor die niet kon doorgaan. De halsstarrige houding van mevrouw Uyttersprot is ook de reden waarom Katrien Beulens en Silke Van Vaerenbergh uit de CD&V zijn vertrokken. Door wel aan de onderhandelingen over het financieel meerjarenplan deel te nemen, heeft Katrien Beulens trouwens heel wat voor haar belangrijke punten kunnen veiligstellen. Alleen kreeg ze daarna van haar partij te horen dat ze toch tegen het financieel meerjarenplan zou moeten stemmen.

10. HOE MOET HET NU VERDER ?
We hebben de huidige situatie niet gewild en we weten dat veel mensen geen boodschap hebben aan politiek geruzie. Het was echter ook geen optie om niets te doen. Dan zouden we budgetten goedkeuren waarbij acht leden van het college moeten besparen en eentje niet omdat ze dwars blijft liggen. Niets doen had betekent dat we vijf jaar lang van incident naar incident gesukkeld zouden zijn. Daarom hebben we besloten de bevoegdheden van Ilse Uyttersprot onder de andere leden van het college te verdelen. De wetgeving maakt het bijna onmogelijk om een schepen te ontslaan of uit het college te zetten. Je zou de stad een jaar lang moeten platleggen, wat we echt niet gaan doen. Als Ilse
Uyttersprot tegen het financieel meerjarenplan stemt, maar zonder bevoegdheden toch in het college wil blijven zitten, dan is dat haar beslissing, waarover zij verantwoording moet afleggen. We moeten het ook niet erger voorstellen dan het is: met een meerderheid van 8 op 9 kan het college perfect functioneren en de jongste gemeenteraad bewees dat we zeker voldoende steun hebben om onze plannen uit te voeren. Voor 2020 en de volgende jaren wensen we iedereen
veel heldere inzichten, gezond verstand, goede wil en liefde voor de meest charmante stad van Vlaanderen.